Wie ben ik...
Niet makkelijk om zo even via tekst te vertellen wie je bent en wat je doet... maar toch.. even een poging...
Als klein meisje ben ik altijd gefacineerd geweest door het dierenrijk.. Of het nu huisdieren waren of wilde dieren, zoogdieren of reptielen.. het maakte niet uit.. alles was (en is) mooi.
Op jonge leeftijd wilde ik dus, zoals vele jonge meisjes, leren paardrijden. Jaar en dag heb ik gereden op klassieke maneges. Ik volgde privélessen, groepslessen, kampen.. je kent het vast wel... Maar er was steeds iets wat er voor zorgde dat ik iets miste..
Ik wilde meer.. meer dan enkel op het lespaard stappen en rijden.. meer dan enkel die toertjes in de piste.. meer dan is een keertje opzadelen... meer dan ... ja gewoon meer..
Na jaren gereden te hebben besloot ik dan ook om te stoppen, en ik had me voorgenomen om nooit meer op een paard te stappen, tenzij het mijn eigen paard was.
Ondertussen was het jongere zusje ook besmet door het paardenvirus. Zo flink als ze was (toen amper 12 jaar) ging dagelijks door weer en wind naar haar verzorgpaard. Om daar dan eerst flink te werken om dan met wat geluk een half uurtje te kunnen rijden. Daar zij dit een jaar goed volhield, kregen we van thuis uit 'groen licht' en kochten we ons eerste gezamenlijk paard.
Het begin van alles...
Ik leerde samen met mijn zus de wereld van NH kennen en de wereld van Westernriding.. iets wat ik altijd al heb willen leren. Eindelijk mocht ik praten tegen mijn paard, eindelijk leerde ik over de anatomie, over de psychologie, over de dagelijkse behoefte van een paard.. kortom ik leerde MEER!
Acht jaar later sta ik hier nu mijn eigen site te maken, geef ik zelf lessen en hoop ik mijn 'meer'virus door te geven aan andere besmette patiënten.
Welke technieken ik volg? De paardentechniek! Of het nu Parelli is of Monty.. het maakt niet uit, als het maar werkt voor paard EN ruiter!
Ik heb cursussen gevolgd, boeken gelezen, lessen genomen, en vooral veel geobserveerd, geexperimenteerd en geleerd van de paarden zelf..
Daar ik het geluk heb van mijn eigen kudde te hebben, leer ik elke dag bij. En daar ik ook nog is het geluk heb dat ik kan lesgeven, kom ik dagelijks voor nieuwe individuen te staan en nieuwe uitdagingen waaruit ik telkens nieuwe dingen leer!
Uiteraard kan ik nog eindeloos veel leren, en daarvoor volg ik zelf nog steeds cursussen.
May the horse be with you!
Als klein meisje ben ik altijd gefacineerd geweest door het dierenrijk.. Of het nu huisdieren waren of wilde dieren, zoogdieren of reptielen.. het maakte niet uit.. alles was (en is) mooi.
Op jonge leeftijd wilde ik dus, zoals vele jonge meisjes, leren paardrijden. Jaar en dag heb ik gereden op klassieke maneges. Ik volgde privélessen, groepslessen, kampen.. je kent het vast wel... Maar er was steeds iets wat er voor zorgde dat ik iets miste..
Ik wilde meer.. meer dan enkel op het lespaard stappen en rijden.. meer dan enkel die toertjes in de piste.. meer dan is een keertje opzadelen... meer dan ... ja gewoon meer..
Na jaren gereden te hebben besloot ik dan ook om te stoppen, en ik had me voorgenomen om nooit meer op een paard te stappen, tenzij het mijn eigen paard was.
Ondertussen was het jongere zusje ook besmet door het paardenvirus. Zo flink als ze was (toen amper 12 jaar) ging dagelijks door weer en wind naar haar verzorgpaard. Om daar dan eerst flink te werken om dan met wat geluk een half uurtje te kunnen rijden. Daar zij dit een jaar goed volhield, kregen we van thuis uit 'groen licht' en kochten we ons eerste gezamenlijk paard.
Het begin van alles...
Ik leerde samen met mijn zus de wereld van NH kennen en de wereld van Westernriding.. iets wat ik altijd al heb willen leren. Eindelijk mocht ik praten tegen mijn paard, eindelijk leerde ik over de anatomie, over de psychologie, over de dagelijkse behoefte van een paard.. kortom ik leerde MEER!
Acht jaar later sta ik hier nu mijn eigen site te maken, geef ik zelf lessen en hoop ik mijn 'meer'virus door te geven aan andere besmette patiënten.
Welke technieken ik volg? De paardentechniek! Of het nu Parelli is of Monty.. het maakt niet uit, als het maar werkt voor paard EN ruiter!
Ik heb cursussen gevolgd, boeken gelezen, lessen genomen, en vooral veel geobserveerd, geexperimenteerd en geleerd van de paarden zelf..
Daar ik het geluk heb van mijn eigen kudde te hebben, leer ik elke dag bij. En daar ik ook nog is het geluk heb dat ik kan lesgeven, kom ik dagelijks voor nieuwe individuen te staan en nieuwe uitdagingen waaruit ik telkens nieuwe dingen leer!
Uiteraard kan ik nog eindeloos veel leren, en daarvoor volg ik zelf nog steeds cursussen.
May the horse be with you!